Δεν επέλεξα την ψυχοθεραπεία απλώς ως επάγγελμα. Τη διάλεξα γιατί με συγκινεί βαθιά ο άνθρωπος. Η αντοχή του, η πολυπλοκότητά του, η ικανότητά του να ξανασηκώνεται και να ξεσηκώνεται, να ξεβολεύεται για να βρει δρόμους εκεί που φαίνεται πως δεν υπάρχουν. Με ενδιαφέρει να καταλαβαίνω πώς οι άνθρωποι παλεύουν, πώς επιβιώνουν, πώς βρίσκουν νόημα ακόμα και μέσα σε συνθήκες που μοιάζουν αδιέξοδες. Με συναρπάζει το πώς η αλλαγή, που συχνά φαντάζει αδύνατη, γίνεται πραγματικότητα – σιγά σιγά, μέσα από μικρές μετατοπίσεις που ανοίγουν νέες δυνατότητες. Η ανάγκη να καταλάβω τον άνθρωπο γεννήθηκε μέσα από τα δικά μου βιώματα. Από την περιέργεια να δω πώς οι πληγές μεταμορφώνονται σε αντοχή, γίνονται βήματα προς την πρόοδο και τελικά οδηγούν στην αυτοπραγμάτωση.

     Στην πορεία, κατάλαβα πως αυτό που με τραβά περισσότερο στη θεραπεία είναι η σχέση. Η στιγμή που δύο άνθρωποι συναντιούνται πραγματικά, χωρίς ρόλους, και δημιουργούν κάτι νέο – χώρο για σκέψεις, συναισθήματα, λύσεις, για ζωή. Συχνά, οι σχέσεις που δημιουργούνται, λόγω του προστατευμένου πλασίου και των ξεκάθαρων ρόλων, είναι πιο αυθεντικές και αληθινές από αυτές που δημιουργούνται έξω από το γραφείο.

     Με συγκινεί και θαυμάζω το θάρρος όσων τολμούν να μοιραστούν την αλήθεια τους, όσων πιστεύουν, έστω και διστακτικά, ότι κάτι μπορεί να αλλάξει, όσων λαχταρούν – ακόμη κι όταν φοβούνται – να βρουν τον εαυτό τους. Και νιώθω βαθιά τιμή που μπορώ να είμαι εκεί, στην προσπάθειά τους να ζήσουν με πληρότητα και αυθεντικότητα.

     Κάθε θεραπευτική σχέση είναι μοναδική, όπως μοναδικός είναι και ο κάθε άνθρωπος που την διαμορφώνει μαζί μου. Αυτή η συνεχής ανακάλυψη – το ανοιχτό ενδεχόμενο να συναντηθούμε αληθινά – είναι που με κάνει να αγαπώ αυτή τη δουλειά κάθε μέρα λίγο περισσότερο.Αυτή η σχέση δεν εμπλουτίζει μόνο τον θεραπευόμενο. Εμπλουτίζει και εμένα. Με φέρνει κάθε φορά σε επαφή με τα δικά μου κομμάτια, με τις δικές μου αλήθειες, μου ανοίγει παράθυρα σε οπτικές που δεν είχα φανταστεί. Η θεραπευτική σχέση γίνεται κι εκείνη ένα μονοπάτι αυτογνωσίας. Γίνεται υπενθύμιση ότι κανείς μας δεν έχει τελειώσει με την αναζήτηση.